Onstaansgeschiedenis Kubutopia

Een van de meest ingrijpende ontwikkelingen op kunstgebied in de jaren 20 van de vorige eeuw was de geboorte van het modernisme als nieuwe kunststroming.
Het was een typische Nederlandse aangelegenheid geworden door toedoen van Piet Mondriaan en Theo van Doesburg die het blad “de Stijl” oprichtten, waarin ze hun ideeën over kunst in het algemeen en schilderkunst in het bijzonder aan de wereld kenbaar maakten.

Samengevat hield dit in:  

• Kunst zou onafhankelijk van de realiteit moeten zijn,
• met eigen regels,
• zuiver en abstract,
• geometrisch, 
• harmonieus en tijdloos.
  
  Het moest een nieuwe, toegankelijke beeldtaal zijn. Voor de schilderkunst betekende dit terug naar de basis met strakke lijnen en vlakken in primaire kleuren, aangevuld met zwart-wit en grijs. Vooral geen groenen, om elke associatie met de werkelijkheid te vermijden.
  Tot zover het verleden, waarin deze geweldige omwenteling gestalte kreeg.
  
  "Met het gedachtegoed van Mondriaan en Van Doesburg in mijn bagage ben ik een schilderkunstige zoektocht begonnen naar de meest basale constructivistische mogelijkheden die zijn af te leiden van de strakke lijnen en de hoekige vlakken in Mondriaans werk.
  
  Het toepassen van  “de Stijlboodschap” in mijn schilderijen is voor mij een bijna onuitputtelijke bron van inspiratie geworden ondanks de beperkingen van de basale geometrie van lijnen, hoeken en primair kleurgebruik.En dat honderd jaar later! 
  Tussen theorie en de manier van schilderen ligt een grote ruimte die voor mij voelt als spelen met het verleden.
  
  Wat het kleurpalet betreft ben ik Piet en Theo een beetje ontrouw geworden door niet enkel primaire kleuren te gebruiken maar ook de hiervan afgeleide tinten geel, rood en blauw. Dit geeft mij meer mogelijkheden om mijn constructivistische beeldtaal in vorm en kleur te componeren.

  Zonder nostalgie: De eenvoud van de Stijltheorie is de allerzuiverste gedachte over beeldtaal, waarin de ruimte van het schildersdoek betekenis krijgt, als een ontsnapping aan de werkelijkheid om ons heen.
  De meeste mensen hebben die werkelijkheid als hun kader of referentiemogelijkheid.Maar als je je openstelt voor het visueel onmogelijke,
  waarin de traditionele wetten van de schilderkunst m.b.t. de realiteit geen invloed hebben, dan ontstaat er een magische wereld, met soms optische illusie, op het doek.
  Kijken naar deze geconstrueerde schilderijen opent andere, ongekende deuren in je brein.

  
  Op deze manier is er een serie doeken, met de titel Kubutopia nr.1 tot………, ontstaan."